We fietsen vandaag een rondje door het Brachter Wald naar de Maas en via de katholieke plaats Steyl terug naar Duitsland langs een aantal meren zoals de Krickenbecker See. Eerst gaan we uiteraard nog weer even naar de zandgroeve van gisteren. En warempel, op vrijwel dezelfde plek als gisteren zit weer een bijeneter met een insect in de snavel.
Daar blijft het echter bij en we pakken onze fietsroute op. Ik had echter al gezien dat deze route nog langs een andere zandafgraving gaat. Wie weet......Nou, we hebben het zeker geweten. Als we een bospad naar de zandafgraving inslaan om daar eens te kijken, zien we zeker vijf fotografen staan. This must be the place to be. Dit moet ook de plek zijn waar Neil en Christa hun mooie foto's gemaakt hebben. Ik herken de nestwand van hun foto's. Ook hier zijn de vogels op behoorlijke afstand, maar toch wat dichterbij dan bij de andere zandafgraving. En hier kan ik ze ook vliegend vastleggen. De andere vogelaars vertellen dat de beheersmaatschappij van de zandafgraving een grote wal gaat opwerpen (de helft is al klaar) , omdat sommige fotografen ondanks het verbod en ondanks de gevaren eerder toch de zandafgraving in gelopen zijn. Die hebben het dus voor toekomstige vogelaars kapot gemaakt, want door de wal kun je straks niets meer zien. Nu kan het nog wel en het aantal vogelaars groeit ook deze ochtend nog wat verder.
 |
| Foto Joke |
Het is lastig een selectie te maken uit de foto's, het zijn er wellicht wat veel, maar dat moet dan maar, het is tenslotte mijn feestje😀. Ik sluit de bijeneter-serie af met een video waarin de bijeneter een hommel doodslaat.
Tijdens onze verdere fietstocht zien we nog twee mooie (jonge?) roodborstjes. In een van de plassen zien we een grote groep Grote Canadese ganzen. Opeens zie ik daar ook een grote beverachtige zwemmen. Hij heeft echter geen platte maar een ronde staart. Het blijkt een beverrat te zijn. Op de wal heeft hij nog even ruzie met een grauwe gans, maar het loopt goed af.
