Mijn fotogalerie: Engbertdijksvenen 15 mei 2024

Wat een prachtige ochtend is het uiteindelijk geworden vandaag in de Engbertdijksvenen, met mooi weer en in het aangename gezelschap van Everard.

Op tijd op pad vanmorgen, ik zie de zon opkomen in de auto. Al voor zessen ben ik bij de Rauwbloksweg om te kijken of de velduil zich nog laat zien; nee, vandaag niet helaas. Wel mooie gele kwikken.

Samen lopen we om 7 uur bij Kloosterhaar de venen in. Zoals zo vaak begint de dag met wat verzuchting over het lage aantal vogels dat we zien, terwijl we tussendoor onze zorgen over de toestand van de wereld in het algemeen (jaja) en van Nederland in het bijzonder doornemen. Maar gaandeweg zien we wat meer vogels, de soorten die we hier mogen verwachten: blauwborst, rietgors, kneu, geelgors, roodborsttapuit, boompieper et cetera. Een mooie verrassing is een bosruiter op een slik nabij de Pluus. De kleine plevier, ook op deze slik, krijg ik niet goed op de foto. Peter Hovenkamp, die we meestal bij het Kristalbad zien, duidt deze steltlopers voor ons. Hij wijst ook ook op een grauwe kiekendief, die helaas te ver weg en te veel in direct zonlicht vliegt. Maar het is wel bijzonder om deze zeldzame roofvogel een keer te hebben waargenomen. Hovenkamp had deze week de zeearend ook gezien hier, maar deze blijft voorlopig buiten het bereik van onze waarneming. Er moet wat te wensen overblijven.

Halverwege de ochtend komt er twee keer de krachtterm gvd over onze lippen, de eerste keer als we de koekoek missen die vlakbij ons in een boom zit, terwijl Everard aan het vertellen is dat hij juist in die boom vorig jaar de koekoek zag. Hoe is het mogelijk! De tweede vloek ontsnapt ons als we de wielewaal horen, hem even later zien, maar niet kunnen vastleggen, omdat de gele prachtvogel besluit snel weg te vliegen met een in onze oren treiterend dudeljo. De grauwe klauwieren aan het eind van onze wandeling maken echter onze toch al wel geslaagde wandeling compleet. Wat hebben we toch weer veel gezien en wat hebben we ervan genoten.

Ik begin met filmpje van en een kleine ode aan de geelgors die we goed kunnen vastleggen.

Zoals gezegd maakte de grauwe klauwier de dag compleet. Ook een kleine ode.

De putters lieten zich ook goed bewonderen, wel wat in het felle zonlicht, maar hun kleuren steken altijd mooi af.

We proberen uit alle macht een vliegende boompieper te fotograferen. Dat lukt me niet goed genoeg. Maar zittend en zingend is hij ook erg mooi.

Een laatste kleine ode is gericht aan de blauwborst, die helaas wat op afstand bleef, maar door de lichte omstandigheden zich toch aardig laat vastleggen, op de middelste foto samen met een rietgors.