Vanavond ga ik naar een zwager en schoonzus die een kerkuilenpaartje met jongen in een oude boerenschuur hebben. Een van de ouders vliegt eerste de uilenkast in en later de schuur uit als we de schuur naderen, de twee wat oudere jongeren blijven zitten op een balk in de nok van de schuur. Ze houden ons, vaak met halfgesloten oogleden, in de gaten. Ze zitten zo stil dat ik ze zelfs met 1/13 seconde kan fotograferen. Heel af en toe zijn de zwarte ogen te zien. Het is een fantastische ervaring, wat een bijzondere vogels zijn deze kerkuilen. Hier een paar foto's van het stel jongen. De verschillen in kleur zijn het gevolg van de veranderende stand van de zon en van mijn eigen veranderlijke standpunt.
