Gaan we of gaan we niet? Zo begint de conversatie van Peter en mij op deze grijze en druilerige dag. We besluiten toch te gaan en wel naar de Sprengenberg bij Haarle. We hopen daar kramsvogels te zien. Onderweg regent het een beetje, maar als we de auto parkeren bij Herberg De Pas is het droog. Het blijft grijs en fris, maar we genieten van de groene wandeling vanaf de herberg. Deze leidt eerst langs zonnebloemstroken, waar mezen in - en uitvliegen. De foto's vind ik van te slechte kwaliteit; door het weinige contrast is fotograferen van vogels eigenlijk niet te doen. We komen in een bos met larikssoorten, en ja hoor we horen de goudhanen en glanskoppen piepen. Wat foto's betreft: van hetzelfde laken een pak. We komen weer in open gebied en lopen de heide op richting de Bergweg. Plotseling zien we een grote groep kramsvogels opvliegen. Het zijn er tientallen en misschien wel honderdtallen. We lopen verder in de hoop dat we ze dichterbij krijgen. Echt dichtbij komen ze helaas niet en ook nu blijft de kwaliteit van de foto's ondermaats. Toch laat ik er enkele zien, want ik heb nog nooit zoveel kramsvogels bij elkaar gezien. Op alle foto's staan kramsvogels. Prachtig om mee te maken hoe deze lijsterachtige wintergasten in groepsverband heen en weer trekken van boom naar boom en af en toe op de grond gaan foerageren. Ook koperwieken mengen zich wel in zulke groepen. We voltooien de wandeling en sluiten in de herberg af met heerlijke cappuccino en (glutenvrij) gebak. Het is toch nog een mooie ochtend geworden.
