Waarschuwing: het lekkerst bewaar ik voor het laatst!!!
Om 6.30 ben ik bij Peter om bijtijds naar de vogelkijkhut bij de Oelemars te gaan, waar de laatste tijd veel foto's van ijsvogels vandaan komen. Om 6.50 zijn we daar niet de eersten; zeker tien mensen bevolken al de hut, we kunnen er nog net bij. Peter treft het (maar niet heus) dat hij naast een praatgrage Zeeuw zit die zo'n beetje alles spuit wat in zijn gedachten opkomt. Het is niet kwaad bedoeld en hij is enthousiast over wat hij beleeft. Maar we zijn enigszins opgelucht als hij de hut verlaat en spijtig voor hem: het mooiste moet dan nog komen.
We moeten in eerste instantie een halfuurtje op de eerste ijsvogel wachten, waarschijnlijk een jong, waar ik eerst dacht aan een mannetje en vrouwtje. Kenmerken van een juveniel zijn de nog niet fel-oranjerode poten.; ze zijn bruin in het begin en verkleuren langzaam. De bovenkant van de poten blijft het langst bruin. Tweede kenmerk is de snavel die wat korter is dan bij een volwassen ijsvogel en een wit puntje heeft, dat de ouders in het donkere nest het voeren vergemakkelijkt. Derde kenmerk is de wat doffer gekleurde borst. Ik denk dus dat het een juveniel betreft die echter nu al wel langzaam doorgroeit naar volwassenheid. (Dit is en gecorrigeerde tekst na een tip van Neil, waarvoor dank). Waarschijnlijk twee verschillende juvenielen, op de bovenste twee foto's een vrouwtje (oranje onderkant van de ondersnavel, de overige vier foto's een mannetje (geheel zwarte snavel).
Tussen de twee ijsvogelsessies door vermaken we ons met al het moois dat we inmiddels al gewoon gaan vinden. Vooral het eerste uur is het licht prachtig en de waterspiegel glad doordat het windstil is. Hieronder een impressie van dat moois. Kijk daarna wel verder voor de topper van de dag!!
Jonge fuut
Landende nijlgans
Kokmeeuw
Houtduif
Houtduif
Nijlganzen
Oeverloper
Nijlgans
Aalscholver
Aalscholver
Grauwe ganzen
Aalscholver
Aalscholver
Zoals beloofd het lekkerst voor het laatst!
We zijn al redelijk verzadigd en we doen ons tegoed aan een kopje koffie als plotseling een visarend hoog op een kale tak gaat zitten. Peter ziet hem als eerste, die heeft er frontaal zicht op. Niemand heeft hem aan zien komen vliegen. Hij blijft rustig zitten om de enthousiaste fotografen op hun wenken te bedienen. De VPRO of BinnensteBuiten zouden een aardig programma kunnen maken over het gedrag en enthousiasme van ons vogelfotografen. Eindelijk vliegt de arend naar beneden. Om een vis te pakken? Dat lukt hem niet, hij vliegt op en voor de hut langs, maar komt gelukkig vrijwel meteen weer terug, waarna deze scène zich nog een keer herhaalt. Gelukkig maar, dat geeft ons de gelegenheid ook redelijke vliegfoto's te maken. Daarna gaat hij ook nog even lekker in het water zitten. Man, wat een indrukwekkende vogel is het toch, kleiner en fijner gebouwd dan de zeearend. De spanwijdte kan toch nog oplopen tot 175 cm. Het zou een jong exemplaar kunnen zijn; hij heeft volgens mij namelijk niet een duidelijke eindband op de onderstaart. Een topochtend, dat hoeft verder geen betoog toch!?
