Joke en ik lopen vandaag een rondwandeling door de Duursche Waarden waar ook een uitkijktoren en een vogelkijkhut zijn. In het gebied worden met enige regelmaat een zeearend en visarend gezien. Afgelopen zondag nog zag Neil een visarend daar overvliegen. Hij tipte me ook om goed naar de schoorsteen van de oude steenfabriek te kijken, waar een slechtvalk een nest heeft (gehad). Zondag kon hij hem fotograferen.
We beginnen de wandeling bij het informatiecentrum van Staatsbosbeheer in De Nul (tussen Olst en Wijhe), waar we meteen over een loopbrug moeten. De wandeling is erg afwisselend door rietvelden, over dijkjes, door een bos en langs de IJssel of door haar uiterwaarden.
 | ||
Aalscholver
|
 |
| Geelpootmeeuw |
We lopen langs de voormalige steenfabriek Fortmond en kijken verwachtingsvol naar de schoorsteen. Zou de slechtvalk zich laten zien? Helaas, vanaf de uitkijktoren hebben we wel een fantastisch gezicht op de schoorsteen, wat zou het mooi geweest zijn als deze valk zich nu gepresenteerd had.
 |
| Voormalige steenfabriek Fortmond met links de ovens. |
 |
| Uitzicht vanaf de uitkijktoren. Links de IJssel. |
We lopen langs de IJssel en krijgen een groepje mooie Grote Canadese ganzen in het vizier. Ze zijn waakzaam en als we te dichtbij komen, lopen ze het water in en een enkeling vliegt weg.
We horen een groep ganzen verderop plotseling een hoop lawaai maken en opvliegen. Wat is er aan de hand? Een predator? Ja hoor, hoog boven ons zweven twee roofvogels. Aan het wit van de staartpennen en de vorm van de vleugels herken ik ze als zeearenden. Ze vliegen vrij dicht bij elkaar, maar helaas steeds verder van ons af.
Dan moeten we een trekpontje over. Deze ligt helaas muurvast aan de overkant. Hoe we ook trekken, we krijgen er geen beweging in. We willen al teruggaan, maar besluiten nog één poging te wagen. Het lukt! Hij komt van de kant af en we kunnen oversteken. Werknemers van Staatsbosbeheer vertellen ons later dat het vast liggen waarschijnlijk veroorzaakt is door het gedaalde waterpeil.
Even verderop is een vogelkijkhut, waar al enkele vogelaars hun plekje hebben gevonden. Eentje laat door zijn lichaamstaal en afwezige communicatie merken dat hij niet wil opschuiven; de anderen zijn erg vriendelijk en hulpvaardig. Helaas is er niet heel veel te zien, totdat ik door een van de vriendelijke vogelaars op een ijsvogel met tjiftjaf gewezen word.
Wat een mooie wandeling! We komen zeker nog een keer terug.