zaterdag 31 mei 2025

Ringen van jonge steenuilen 31 mei 2025

Gisteren kreeg ik een uitnodiging om vandaag te komen kijken bij het ringen van jonge steenuilen. Via een cameraatje in de nestkast is al duidelijk dat er drie jonge steenuiltjes in de kast zitten. Ook de moeder zit erbij. Vanmorgen om 10.30 komen de ringers en een controleur van Hofvogels. De controleur haalt voorzichtig eerst moeder steenuil, die opmerkelijk rustig is, uit de kast. Deze blijkt al geringd te zijn. Daarna zijn een voor een de drie jonge steenuilen aan de beurt. Ze zijn 27 dagen oud, al best groot en het zou zomaar kunnen dat ze komende  week het nest verlaten. 

De steenuil is een vrij bekende, kleinere uilensoort, iets groter dan een merel, maar kleiner dan een duif. Ze stralen iets vertederends uit. Je kunt ze aantreffen in klein agrarisch landschap. Vaak broeden ze in nestkasten, maar soms in de nok van een oude schuur als ze via een weggeslagen dakpan naar binnen kunnen. De steenuil heeft maar een klein territorium nodig om zijn voedsel te kunnen vinden. 

Het is een goed jaar voor (steen)uilen, er zijn voldoende muizen. Dat was in het vorige jaar wel anders, toen zijn veel muizen verzopen. Dan proberen de uilen zich te redden met het voedsel dat ze wel kunnen vinden, zoals regenwormen, maar dat is niet het favoriete dieet. Dat er voldoende prooien zijn, blijkt ook wel uit het flinke gewicht van de jonge uiltjes. 

De mannen en één vrouw gaan omzichtig, maar razend enthousiast aan het werk. De vogels worden bekeken, gemeten en gewogen, waarna ze een ring om een poot krijgen. Poten van de uilen groeien niet verder, dus de ring zal niet gaan knellen. Ondertussen worden smakelijke anekdotes verteld. De gegevens worden in een nationale en internationale databank verzameld. Met die gegevens kan beleid worden gemaakt om de steenuilen te beschermen. 

Een kleinzoon van een van de mannen (hooguit een jaar of vier is het manneke) is er ook bij. Hij overwint zijn aanvankelijke schroom en durft de uil ook vast te houden. Deze ochtend vergeet hij nooit weer. Ik ook niet trouwens. 

Moeder steenuil wordt uit het nest gehaald

Vleugels worden gemeten

Wegen van een jonge steenuil

Ringen

Moeder steenuil

Moeder steenuil

Moeder steenuil

Moeder steenuil

Moeder steenuil

Jonge steenuil

Jonge steenuil

Jonge steenuil




Jonge steenuil


Jonge steenuil


Jonge steenuilen


Jonge steenuilen




donderdag 29 mei 2025

Oosterweilanden en Veenschap 29 mei 2025

Gelokt door de foto's van Everard van de krombekplevier en van de kluten besluiten Joke en ik vanavond na het eten een kijkje te nemen bij de Oosterweilanden. Behalve Corrie en Alex treffen we daar niet veel speciaals aan. Hé, Joke ziet opeens twee kleine plevieren. Dat is sowieso al knap, want met hun schutkleur vallen ze bijna weg tegen het zand. de gele oogring is het meest kenmerkende van deze prachtige plevierensoort. Ik heb mijn camera pas klaar als het ingezette baltsritueel net voorbij is en het foerageren wordt voortgezet. Toch mooi om ze even op de plaat te zetten. 


Kleine plevier

Kleine plevier

Corrie vertelt dat zij hiervoor aan de Veenschapsweg zijn geweest en ongeveer zestien grutto's in het weiland hebben gezien. We gaan ook maar even die kant op. Warempel, er zitten er nog steeds verschillende in het kruidige weiland. Nog wat verder weg is een plasdras waar ze af en toe naartoe vliegen en weer terug. Ik vermoed dat ze nesten hebben in het weiland. 

Grutto's

Grutto's

Grutto's

Op de draden langs het weiland zit af en toe een graspieper of een kneu. Ze durven blijkbaar niet dichterbij te komen. Aan het eind van het weiland zit een tureluur op een paaltje, met de verrekijker bijna niet te onderscheiden, maar ik kan hem met de camera wat dichterbij halen. Even later vliegt hij het akkerland in, gevolgd door soortgenoten. Boerenzwaluwen vliegen af en aan om nestmateriaal en voedsel uit de omgewoelde randen van de akker te halen.


Kneu, verfomfaaid door de wind

Graspieper

                                                                             Tureluur 


Tureluur

Boerenzwaluw

Bij het schuurtje in het kruidige weiland staan twee paarden hun schoonheid te showen. Eentje leg ik er vast. Als we weer beginnen te rijden, ziet Joke nog een roofvogel op een paal. We mogen van deze statige vogel dichterbij komen in de mobiele vogelhut en het blijkt een buizerd te zijn, een prachtexemplaar. 



Buizerd

Buizerd

Op de terugweg naar Hengelo gaan we nog weer even kijken bij de Oosterweilanden. Zouden de krombekplevieren er misschien nu zijn? Helaas, die zien we niet, nog wel een grutto die zichzelf aan het verzorgen is en een foeragerende wulp. De kleine plevieren vliegen voor onze ogen weg. Al met al is het geen spectaculaire, maar wel een mooie vogelavond met een verrassende Veenschap. En met een compagnon in het veld die opvallend veel ziet wat mij ontgaat. 

Grutto

Wulp

Wulp


Jan Mankes- Museum Arnhem 28 mei 2028

Op de terugweg vanaf Texel in april hebben we in Museum Belvedere bij Heerenveen het ene deel van de gezamenlijke tentoonstelling bezocht over Jan Mankes van dat museum met Museum Arnhem. 

Woensdag 28 mei gaan we naar Arnhem om daar in het museum het andere gedeelte van de tentoonstelling te zien. Alvast de spoiler: het is een mooi opgezette tentoonstelling met prachtig werk van deze Nederlandse meester (1889-1920). Zijn realistische werken zijn zeer fijn geschilderd, vaak op klein formaat, met een zweem van rust en mysterie. Hij schildert verschillende onderwerpen en is zeker bekend om zijn vogelschilderijen. Daarnaast maakte Mankes prachtige portretten, stillevens, enkele landschapschilderingen en verstilde huiselijke taferelen. In een latere fase in zijn leven gaat hij ook wat etsen maken, zeker ook omdat die beter verkopen. De laatste twee foto's geven voorbeelden van etsen.

Jan Mankes is jong gestorven. Met tbc onder de leden werd hij ook nog slachtoffer van de Spaanse griep. In zijn schilderijen zie je dan ook schedels of dode dieren opduiken; hij is meer bezig met de vergankelijkheid van het leven. Dan wordt hij ook minder fijnzinnig in het schilderen en lijkt zijn werk wat meer impressionistisch. Het  portret op de eerste foto is daar een voorbeeld van. Zet dat eens af tegen het portret van zijn vrouw op de tweede foto. De derde foto is een schilderij van zijn ouderlijk huis in de Knijpe, dichtbij het Museum Belvedere. Verder laat ik de schilderijen voor zich spreken. Eigenlijk vind ik al zijn schilderijen in de tentoonstelling de moeite waard om te laten zien, maar ik heb me toch enigszins beperkt..

Zelfportret

Jans vrouw Anne

Woonhuis gezin Mankes in de Knijpe


Anne aan het studeren in de woonkamer

Kruikje met judaspenning, reigersneb en boekje

Putters in avondschemering

Jan Mankes met kerkuil

Gemberpot met chrysanten

Buffelschedel

De theeschenkster

Anne

Glas met lelies

Strand van Schevingen

Steenuil op beker

Zelfportret

Olieflesje

Zanglijster op tak


Ets van een kraai

Ets van een stoel