Vogelkijkhut De Tike

Het weekje Friesland zit erop. Wat is mijn beeld van deze provincie bijgesteld! Friesland kende ik, behalve het kleine deel langs het Lauwersmeer,  alleen van de route naar  Terschelling en dan zie ik alleen oneindige graslanden met af en toe een (seks)boerderij. Uiteraard zijn die stukken er wel, maar deze week heb ik Friesland van een andere kant leren kennen: afwisselende landschappen met bos, veen, sloten, meertjes en aardige dorpen of leuke stadjes. Een bijzondere indruk maakte het natuurgebied van de Alde Feanen, dat wel iets weg heeft van de Weerribben. 

Op weg naar huis brengen we nog een bezoek aan vogelkijkhut De Tike aan het meertje de Leijen. De hut staat bekend om de zwarte sternen. We hebben inderdaad deze vrij kleine moerasvogel gezien, alleen op grote afstand van de hut. Volgens een vogelende mevrouw uit de streek zijn bijna alle sterns hier verdwenen. Zwarte sterns broeden op waterplanten en soms op kunstmatige vlotjes. Met deze vlotjes wordt de zwarte stern de helpende hand geboden om de populatie uit te breiden. In het meer bij de vogelhut liggen ook waterplanten, vandaar hun aanwezigheid. 

Zwarte stern

Ook de visdief hoort tot de familie van de sterns. Aan deze mooie vogel een kleine ode middels vijf foto's. 

Tussen de waterplanten zwemmen twee futen. Eentje komt vrij dichtbij om zich even te laten fotograferen.

Ik zie een bruine kiekendief met iets in zijn poten, het lijken wel takjes. Dan zie ik hem landen in het hoge gras. Aha, die takjes zijn waarschijnlijk voor een nest daar. Deze roofvogel broedt namelijk op de grond.

Het pad naar de vogelkijkhut is omzoomd met tientallen meters riet. We horen uiteraard allerlei rietvogels.

De veelvuldig en hard zingende Cetti's zanger staat om zijn schuwheid bekend. Hoewel ik hem even zie, blijft dit rietvogeltje waarschijnlijk nog een tijdje op de to-photograph-list staan. De rietzanger doet minder moeilijk. 

Rietzanger

En een boomkruiper tegen een dikke wilg sla ik zeker niet over.

Boomkruiper

Héél verrassend is de otter die we naar de kant zien zwemmen. Wat mooi om deze waar te nemen! Lastig om een foto van te maken, deze vrij donkere vlek in het schitterende water. Maar kan er wat mij betreft mee door.

Otter

Ik sluit deze vakantieweek af met een mooi plaatje van twee kleine koolwitjes op een distel. 

Kleine koolwitjes op een distel

Ezumakeeg, Sternstee en Jan Deensgat

Op onze laatste dag van de vakantieweek in Jistrum rijden we naar de inmiddels redelijk vertrouwd voelende Ezumakeeg, en via de 'visdiefboot' in Lauwersoog naar het Jan Deensgat. Van alle drie de plekken worden we verjaagd door felle buien. We zien minder speciale soorten vogels dan gehoopt; zo treffen we wel de steltkluten, maar geen kemphanen of ruiters. Waarschijnlijk zijn veel vogels aan het broeden in het lange gras. De bruine kiekendief kan echter af en toe nog wel een hapje ontwaren, zo lijkt het. We horen de roerdomp en de koekoek maar zien ze niet. Uiteraard staat even verderop een andere vogelaar te glunderen met een foto van de roerdomp die wij misschien wel hebben doen opvliegen. We worden zowel bij Ezumakeeg als bij Jan Deensgat horendol van de zingende rietvogels. Bij het Jan Deensgat zijn zoveel mugjes dat je de rietzanger er een aantal kunt zien grijpen. In de hut bij het Jan Deensgat zitten de boerenzwaluwen op hun nest en de partners vliegen af en aan met voedsel. De vorige keer dat we in Lauwersoog waren, lukte het ons niet de Sternstee te benaderen, de boot die ingericht is op nestelende visdieven. Nu vinden we de route en lukt het ons dichterbij te komen. De visdieven vliegen af en aan met vaak een visje in de snavel. Al gauw zien we echter door de regen niet veel meer en wordt de apparatuur nat. Inpakken dus maar, echter wel met een tevreden gevoel. Wat een mooi gebied is dit toch, daarin zijn we weer bevestigd.

Ik begin de fotoserie met een ode aan de prachtige steltkluut, die door klimaatverandering steeds vaker en langer in ons land vertoeft. De mediterrane broedgebieden drogen uit, in ons land vindt hij nog nog natte gebieden zoals Ezumakeeg. En de serie eindigt met twee foto's van rietorchissen, een prachtige orchidee in natte gebieden.

Sluisje bij Ezumazijl

Kleine zilverreiger

Rietgors

Rietzanger

Rietzanger

Jonge meerkoetjes kijken toe hoe hun ouders voedsel zoeken

Bruine kiekendief

Bruine kiekendief

Visdieven op de Sternstee

Visdief doet zijn naam eer aan

Visdief

Steenloper, in de haven van Lauwersoog

Vogelkijkhut bij Jan Deensgat

Uitzicht vanuit de hut

Tureluur

Rietzanger rekt zich uit om mugje te pakken

Twee graspiepers zoeken contact

Boerenzwaluw

Boerenzwaluw

Grote zilverreiger met visje

Rietorchis

Rietorchissen

Drents Museum - Antonio Lopez

Een wisselvallige en regenachtige dag. Ideaal dus om een museum te bezoeken. De tentoonstelling van de realistische kunstenaar Antonio Lopez schijnt erg mooi te zijn, dus we besluiten deze in het Drents Museum in Assen te bezoeken. Het is de laatste week dat dit kan, dus meer pensionado's hebben dat idee opgevat. Welke bestaansrecht zouden musea hebben zonder de pecunia van de grijze golf? Niet alleen bezoekt deze golf het museum, maar ze luncht ook nog eens uitgebreid, waarbij witbiertjes of witte wijn om 13.00 uur doodnormaal lijken. Ach, wat zou het ook? Carpe diem, voordat het nieuwe kabinet de culturele en culinaire geneugten nog meer gaat belasten. Ik kan me niet meer herinneren of voormalig klasgenoot van De Grundel en premierskandidaat Dick Schoof cultureel onderlegd was en dus waag ik me niet aan een inschatting of hij alsnog kromme plannen zal rechttrekken.

Van Antonio Lopez hadden wij nog nooit gehoord, terwijl de man in Spanje een fenomeen blijkt te zijn. Geboren in 1936 is hij de grootste nog levende Spaanse realistische kunstenaar, aan wie het Drents Museum als eerste museum in Nederland een tentoonstelling heeft gewijd. De man is zeer veelzijdig, dat moet gezegd: schilderijen, tekeningen, plastieken, bronsplaquettes, gipsen beelden en dan met allerlei technieken vervaardigd in diverse vormen en maten. En alles zeer gedetailleerd en nauwkeurig uitgewerkt, zoals een realist betaamt. Dat leidt tot een zeer gevarieerde en indrukwekkende tentoonstelling, waarvan ik hieronder, zonder verder commentaar, enkele foto's laat zien. Alleen bij de vijfde foto een opmerking: het is een soort kijkdoos van een huiselijk tafereeltje gemaakt van bruine boetseerwas. En ja, wij hebben ook nog geluncht in het museum, maar met cappuccino en thee.