Het is een bijzonder verjaardagscadeautje van Wouter, Laura, Judith en Wouter, deze natuurexcursie naar de Oostvaardersplassen. Ook voor Peter is een plaats gereserveerd als aangenaam gezelschap op deze middag vol dreigende luchten, harde wind en kou, waarbij we het toch onverwacht behoorlijk droog hebben gehouden. Die weersomstandigheden zorgen er ook voor dat we niet veel vogels te zien krijgen en zeker niet van dichtbij. De gehoopte zee-arend zien we wel een paar keer, vliegend en zittend op een boomtak, maar met het blote oog is hij niet waar te nemen. Met moeite lukt het hem in het beeld van de verrekijker en van de fotocamera te krijgen. Wat er dan na enorm croppen overblijft laat zich raden. Waardeloos dus, eigenlijk niet publicabel, maar we hebben hem in ieder geval (een paar keer) gezien.
Ver weg op het water zwemt een grote zaagbek, een vrouwtje. Zij is te herkennen aan de bruine kop, terwijl het mannetje een donkergroene kop heeft.
We komen bij een grote weide met allerlei distelplanten, HET gebied dus voor de distelvink, de putter. Er verblijft daar, aan de achterkant, een groep van ongeveer tweehonderd van deze prachtige vogeltjes (helaas ook geliefd bij criminelen die ze vangen voor de verkoop, bleek afgelopen week uit nieuwsberichten). Het is wachten tot de groep opschrikt en dichterbij weer neerstrijkt. Opvliegen doen ze wel, maar dichterbij neerstrijken niet. Door de verrekijker is het toch een prachtig gezicht. Hier twee foto's op een beeld te geven van de opvliegende troep putters.
De enige vogel die enigszins dichterbij poseert, is een kwikstaart. Misschien denk je: dat is niet zo bijzonder, maar het blijft een zeer elegant vogeltje, dat gelukkig nu weer vaker te zien is.
We maken een wandeling van ongeveer negen kilometer door het relatief kleine gebied dat voor bezoekers toegankelijk is. Het grootste deel van de Oostvaardersplassen is gesloten voor publiek en zelfs boswachters komen nooit op bepaalde plekken. Het is een mooie wandeling door een overweldigend natuurgebied, waarbij we verschillende uitzichtpunten en kijkhutten bezoeken. We zien konikpaarden in een grote groep bij elkaar en in de verte ontwaren we vijf grazende reeën.
Corné Koopmans, de jonge, enthousiaste en bescheiden gids weet veel te vertellen over de Oostvaardersplassen, over details als wildwissels voor edelherten of otters, over eieren die hij op de grond vindt, over de dieren en hun biotoop, over dagvlinders en ga zo maar door. Magisch vind ik zijn vermogen vogels op gehoor te determineren. Er zijn nu al verrekijkers te koop met soortherkenning. Zoiets moet toch ook mogelijk zijn met 'oortjes'? Dat zou de determinatie voor de oudere en minder ervaren vogelaar een stuk eenvoudiger maken. Alleen door oefening en studie zal ik nooit dat niveau bereiken.
Wouter, Laura, Judith en Wouter, bedankt voor het mooie cadeau en Peter bedankt voor het gezelschap! Tot slot nog twee sfeerfoto's.
