Ooijpolder en Gelderse Poort

Afgelopen week hebben Joke en ik drie dagen gewandeld in de Ooijpolder en in de heuvels van de Gelderse Poort. Twee wandelingen gingen vanaf het charmante hotel Oortjeshekken door de polder en deels door de heuvels, de derde wandeling startte in Beek en ging over zes heuvels. Bekijk voor een beeld van het prachtige landschap op deze prachtige lentedagen deze foto's.

Tuindorp 't Lansink

De vorige keer foto's van de Tuindorpvijver, nu van de wijk Tuindorp, een initiatief van Stork voor zijn werknemers (maar ook wel voor ander belangstellenden), naar Engels voorbeeld. C.T Stork richtte, om de woningnood te bestrijden, in 1867 de ' Hengelosche Bouwvereeniging' op die erve 't Lansink en de grond eromheen aankocht. Pas later, in 1910, is men ook daadwerkelijk hier begonnen met bouwen, met het C.T. Storkplein als middelpunt, waar ook een hotel gerealiseerd werd voor de buitenlandse gasten van Stork. De wijk, nu een beschermd dorpsgezicht,  heeft een grote variatie aan woningen, grotere voor de 'bazen' en 'chefs' , kleinere voor de 'gewone' arbeiders, in diverse stijlen, maar wel naast of dicht bij elkaar gebouwd. In de wijk zie je nog veel van de oorspronkelijke bomen terug, zelfs in kleinere voortuinen. Op de foto's staan wel een paar voorbeelden. De foto hieronder is aan de Binnenweg waar ik vanaf mijn 1e tot 10e jaar gewoond heb. 

Tuindorpvijver Hengelo

Afgelopen week heb ik flink wat foto's gemaakt in Tuindorp 't Lansink, de wijk waarin ik tot mijn tiende gewoond heb. Vandaag plaats ik wat foto's van en bij de Tuindorpvijver, een rijksmonument dat dateert uit 1923 (de volgende keer foto's uit de wijk zelf). De Tuindorpvijver is het resultaat van de afgraving van zand ten behoeve van de bouw van de wijk. Op verzoek van de bewoners werd van de afgraving een zwembad gemaakt. Voor het ontwerp tekende de architect A.K. Beudt, die ook een van de architecten van Tuindorp 't Lansink was. In dit natuurbad heb ik mijn zwemdiploma's gehaald. Zwemles in het vroege voorjaar om 7 uur in de ochtend was geen sinecure. ik herinner me dat mijn vingers niet in staat waren de knoopjes van mijn bloes te sluiten. Maar verder was het (en voor velen is het nog) genieten in dit fraaie natuurbad. Uit mijn jeugdherinneringen kringelen nu ook beelden omhoog van urenlang vissen en in de strenge winters schaatsen op de dikke ijslaag van de vijver en van de Woolderbeek.