Joke en ik gaan naar Haarlem, met de tentoonstelling van de schilderijen van Coba Ritsema als hoofdattractie. Deze is in het mooie Frans Halsmuseum. Vanaf het station lopen we Haarlem in, en na een koffie op de markt met het stadhuis en de Grote of St. -Bavokerk lopen we door naar het museum in het middeleeuws aandoende Groot Heiligland. In de straat is nog een passend monument voor Donald Trump opgericht.
Stadhuis
Grote of St.- Bavokerk
Groot Heiligland met toegang naar Frans Halsmuseum
Groot Heiligland
Groot Heiligland
Monument voor Donald Trump
De tentoonstelling over Coba Ritsema (1876-1961) is prachtig. Ze wordt vooral geprezen om haar portretten en stillevens. Het kleurgebruik is echt bijzonder te noemen. Op ons maken de vrouwen die zij van achteren portretteert de meeste indruk. Ik laat hier een schilderij zien waar zij zelf het meest trots op was.
Vervolgens lopen we, na een heerlijke lunch bij Meneer Frans, terug naar de markt om de Grote of St. Bavokerk te bezoeken. Deze middeleeuwse gotische kruiskerk is een van de grootste in Nederland. Bekend is de kerk vooral om het prachtige Müllerorgel, het bijzondere houten gewelf, het koperen koorhek en de vloer die uit 400 grafstenen bestaat. In de kerk is nog een kunstobject tentoongesteld, 100.000 bomen en een bos van draad, van Sara Vrugt. Het is een borduurwerk dat ze gemaakt heeft in samenwerking met meer dan 1000 mensen. Als in een slakkenhuis wandel je naar binnen.
Buurman Gijs wrijft het er telkens in dat hij nog wel een keer een bosuil van mij verwacht. Deze uil heeft zo'n schutkleur dat ik er waarschijnlijk wel eens langs gelopen ben zonder hem op te merken. Everard en anderen hadden echter gisteravond mooie foto's van een bosuil op instagram staan. Vanmorgen gebeld met Everard en natuurlijk wil hij mij de bosuil laten zien. In de middag rijden we naar de locatie waar deze vaak zit en we treffen hem thuis. Hij is weliswaar in wat slaperige toestand, maar je kunt ook zien dat hij de toeschouwers toch in de gaten houdt. Veel beweging zit er echter niet in, dus na een kwartiertje vertrekken we weer. Ik ben wel tevreden met deze eersteling.
We besluiten nog even te kijken bij het Wierdense veld waar we niet al te ver af zijn. We zien een vrij lichte vogel opvliegen op nog geen tien meter van ons vandaan. We hebben geen tijd om de camera in stelling te brengen. We maken ons sterk dat het de grijze wouw is. En ja hoor. Blijkbaar heeft hij een muisje verschalkt en deze zit hij op te peuzelen hoog en ver in een boom. En wij maar op een afstand toekijken. Alleen een overvliegende zwarte kraai zorgt nog voor wat afleiding. We denken eerst dat het een raaf betreft.
Nog even naar het zonnenbloemenveld dan? Vooruit, maar we hadden ons deze moeite kunnen besparen. We zien alleen wat pimpel- en koolmeesjes. Niet getreurd, want de bosuil was het 'doel' en dat is bereikt. Gijs kan tevreden zijn.
Tijdens ons verblijf zijn we tijdens twee uitstapjes (naar Amsterdam en Haarlem) op het station Haarlem. Dit station werd in 1839 gebouwd als een van de stations aan de eerste spoorlijn in Nederland, Amsterdam - Halfweg - Haarlem. Het oorspronkelijke stationsgebouw uit 1842 werd in 1906-1908 vervangen door een nieuw gebouw van de architect Dick Margadant, in Jugendstil - of art nouveau-stijl. Kenmerkend zijn de ruimtes met verschillende functies en de vele tegeltableaus. Hieronder een aantal foto's, waar ik er gemakkelijk nog veel meer had kunnen maken, maar ja: de trein wacht niet. Volgens mij lenen de tegeltableaus zich het meest voor kleur en de hoofdruimte met magistrale overkapping voor zwart-wit. Bij de eerste foto twijfel ik tussen kleur en zwart-wit, oordeel zelf.
We zijn een midweek van 10 tot 14 november in een huisje op vakantiepark Dunimar. Dit ligt mooi centraal gelegen bij steden als Haarlem, Amsterdam, Leiden. Op ons lijstje staan enkele musea die we willen bezoeken, dus daar ligt ook de nadruk op. We zouden echter wel gek zijn om met dit mooie weer niet te gaan wandelen op het strand of in de duinen. Dat doen we dan ook twee keer en dat zijn voor mij tevens de momenten wat extra op de vogels te letten. De soortenrijkdom aan het strand is echter niet hoog. Gelukkig zijn er de trippelende drieteenstrandlopers. Wat scharrelen ze toch mooi naar voedsel. Als er een meeuw overvliegt, denkt er een: dat kan ik ook. En ja hoor, het lukt!
Drieteenstrandloper
Drieteenstrandloper
Drieteenstrandloper
Drieteenstrandloper (onder de zilvermeeuw)
Drieteenstrandloper
Drieteenstrandloper
Scholeksters vind je vaak ook wel aan het strand. Ze staan nu een beetje ver weg en soms erg eenzaam te foerageren. Als ik ze te dicht benader vliegen ze weg.
Scholekster
Scholekster
Scholekster
Meeuwen zijn er altijd. Daarom loop je er vaak aan voorbij, maar ze zijn 'eigenlijk' prachtig. Ik vind het lastig ze te herkennen in al hun variaties van eerste tot vierde jaar zomer-en winterkleden. Van de meeuwen die ik op de foto gezet heb, heb ik dat proberen uit te zoeken.
Juveniel zilvermeeuw, eerste-winterkleed
Juveniel zilvermeeuw, eerste-winterkleed
Juveniel zilvermeeuw, eerste-winterkleed
Juveniel zilvermeeuw, tweede-winterkleed
Adult zilvermeeuw, winterkleed
Adult zilvermeeuw, winterkleed
Grote mantelmeeuw, adult winter
Juveniele (twee links) en adult grote mantelmeeuwen
Grote mantelmeeuw, juveniel derde winter
Op zee of aan het strand zie je ook wel eens aalscholvers overvliegen. Ik verschalk er twee die prachtig in formatie vliegen.
In de duinen hoor ik af en toe piepers. 1 + 1 = 2, zou je denken en dus zullen het wel duinpiepers zijn. De zeldzaamheid van deze piepers en het jaargetijde maken dat echter niet waarschijnlijk. Het lukt ook niet om een geluidje op te nemen of een foto te maken. Nou vooruit, de zwarte kraai poseert zodanig dat ik hem de eer van een portret gun.
Zwarte kraai
Als ik een rondje over ons vakantiepark loop, zie ik een aantal zangvogels. Mooi vind ik vooral hoe de roodborst matcht met de zonsondergang. In een brede sloot zwemt een fuut in het prachtige zonlicht van het einde van de middag.
