Wierdense veld 18 december 2025

Vanmorgen gaan Peter en ik samen naar het Wierdense veld. Peter wil graag de ransuilen fotograferen en we zijn benieuwd of we nog iets anders interessants kunnen ontdekken. Het is een vrij donkere dag, de ransuilen zitten diep verstopt in de boom, dus het is geen sinecure deze enigszins fatsoenlijk op de foto te krijgen. Maar eerst worden we getriggerd door een grote groep kleine vogeltjes die in dezelfde conifeer zitten als waar de ransuilen rusten. Het blijken sijsjes te zijn die heerlijk snoepen van de zaden, even het veld invliegen en weer doorgaan in de boom met foerageren. Wij zijn niet de enigen die op de ransuilen afkomen, we wisselen wat informatie en enthousiasme uit met een aantal aardige vogelaars. Een van hen komt even later aanlopen met de mededeling dat zij een klapekster zag vliegen. We gaan samen kijken. En ja hoor, hij zit parmantig op de tak en later in de top van een berkje. Wat op afstand, maar dat is meestal zo met dit schuwe familielid van de grauwe klauwier. De klapekster (wintergast) en de grauwe klauwier (zomergast) jagen allebei op muisjes of kleine vogeltjes met hun haaksnavel. Het liefst spietsen ze hun prooi aan een scherpe tak of doorn om deze dan rustig te verorberen. Een fazant loopt parmantig door de akker. Twee blauwe kiekendieven zijn actief boven het veld. Het vrouwtje, herkenbaar aan de donkere vleugels en witte band, kan ik nog als 'bewijsfoto' vastleggen. Bedenk dat zij op honderden meters afstand vloog, niet met het blote oog te zien.

Sijsjes

Sijsjes

Sijsje

Fazant

Klapekster


Klapekster

                                                                        Klapekster

Ransuil

Ransuil

Blauwe kiekendief

Blauwe kiekendief

Wierdense veld 15 dec 2025 - ransuilen

Joke en ik gaan vandaag wandelen. Vanwege het heldere weer willen we open terrein opzoeken. En ja, als bij het Wierdense veld ook ransuilen te spotten zijn, is de conclusie snel getrokken. Bij het Wierdense veld zien we Regina Prins met haar dochter. Regina is eerder bij de ransuilen geweest, dus zij vult de uitleg van Everard aan met de concrete boom met ransuilen. Er schijnen zeven ransuilen te zijn op deze roestplek, wij ontdekken er drie. In de winter kruipen ransuilen namelijk bij elkaar op deze zogenaamde roestplekken. Ransuilen komen voor bij open landschapstypen waar gemakkelijk muizen verschalkt kunnen worden. Hun oranje ogen duiden op hun voorkeur om in de nacht te jagen. Als ransuilen zich verstoord voelen, dan maken ze zich lang. Dat kun je op de foto's ook wel zien. Meestal sluiten ze dan ook hun ogen, maar één ransuil houdt ons goed in de gaten. Broeden doen ze meestal in oude kraaien- of eksternesten. De oorpluimpjes op hun hoofd zijn niet de oren zelf, die zitten namelijk lager op hun hoofd. 

Tijdens onze wandeling zien we ook nog weer de grijze wouw, nog verder weg dan anders. Met flink inzoomen kan ik zien dat hij een prooi in de poten heeft. Een blauwe kiekendief vertoeft tegelijkertijd in de lucht. Later zie ik de blauwe kiek ook nog boven het veld zweven. 

Ransuil

Ransuil

Ransuil

Grijze wouw

Blauwe kiekendief

Groene Delta en Dakhorst 14 december 2025

"Zullen we nog een uurtje vogelen?", vraag ik Peter. Als altijd is hij enthousiast en rijden we naar de Groene Delta bij Almelo. Er is daar echter bitter weinig te zien, we leggen alleen enkele putters vast. De groep van 30 wulpen zit te ver weg. We ontmoeten nog Marcel Klaster die al net zo weinig gezien heeft als wij. Daarom nog even naar de Dakhorst. Bij de Ypeloplas zit alleen een ekster bij het water, bij de grote plas van de Dakhorst zijn  een kokmeeuw, bergeend, krakeenden en een fuut de moeite waard om vast te leggen. Verder is het hier ook zeer rustig en gewoontjes. Vanwege de kou, het donkere weer en de voetbalwedstrijden die we op tv willen zien, gaan we maar snel weer naar huis. Het is niet altijd een vogelfeest, wat vandaag maar weer bewijst. De wedstrijd Ajax- Feyenoord echter biedt meer vermaak gelukkig. 

Putter

Putter

Bergeend (rechts)

Kokmeeuw (met iets lekkers?)

Fuut tussen krakeenden

Krakeenden

Lemelerberg en Eversberg 11 december 2025

Joke en ik gaan vandaag wandelen op de Lemelerberg. De nadruk ligt op wandelen en niet op vogelen, en dat is maar goed ook, want veel vogels zijn er niet te zien vandaag. Omdat we er toch langs komen, gaan we eerst bij de Eversberg kijken of de bosuil weer op zijn plek zit. Joke heeft deze nog niet gezien. Gisteren gaf hij niet thuis, zoals ik toen geschreven heb, dus garantie is er ook weer niet. Tijdens de korte wandeling naar het domein van de uil, zien we een eekhoorn de weg oversteken en voor ons de boom in vluchten. Hij houdt ons steeds in de gaten. De bosuil zit weer als vanouds op zijn plek, en met het mooie licht erbij is het toch weer een mooie belevenis. 

Op de Lemelerberg wandelen we de blauwe wandeling. Het landschap is zelfs in de winter hier prachtig. Vooraf had ik aangekondigd graag kramsvogels te zien. Die vertonen zich helaas niet, maar het broertje grote lijster laat zich wel op een mooie plek bewonderen. Daar blijft het ook bij wat vogelfoto's betreft. We zien nog wel kuifmezen, maar die zijn sneller dan ik vandaag. De landschapsfoto's heb ik bewerkt in zwart-wit, van een heb ik ook een kleurenvariant opgenomen. 

Eekhoorn

Eekhoorn

Bosuil (niet gecropt)

                                                                        Bosuil (gecropt)

Grote lijster

Grote lijster

Grote lijster

Engbertdijksvenen en Zunasche heide 10 december 2025

De geplande vogeldag begint met een verrassing als Gerhard Ros me appt dat er een roofvogel op het sedum bij ons appartement zit. Mijn camera staat toch al klaar, dus in een mum van tijd ben ik buiten en zie meteen de sperwer met een prooi, waarschijnlijk een duif. Hij waant zich niet bespied, dus ik ben in staat om een mooie serie foto's te maken.

Als vogeldag kan deze dag al niet meer stuk, maar we gaan zien of er nog meer moois te spotten is. Ik haal Peter op en we rijden eerst naar de Rauwbloksweg bij Kloosterhaar, waar een aantal dagen geleden tientallen fraters gemeld zijn. De laatste vier dagen echter niet meer, en ook wij zullen geen melding kunnen toevoegen. We zien alleen flinke groepen spreeuwen een bad nemen in het natte weiland. We parkeren vervolgens bij de parkeerplaats bij de Engbertdijksvenen in de hoop op het heideveld de klapekster weer eens te zien, en ook nog eens van een beetje normale afstand. Het eerste is gelukt, het tweede half; hij zit weer vrij ver weg, maar het is mijn beste foto tot nu toe van een klapekster. Piepende en rondfladderende waterpiepers krijgen we niet op de foto, wel een mooie roodborsttapuit. Op de terugweg pikken we bij de boerderij Huiskes nog een mooie grote bonte specht mee. 

Spreeuwen

Klapekster

Roodborsttapuit

Grote bonte specht

Ondertussen hebben we de inwendige mens versterkt met koffie en een broodje, dus we kunnen best nog een ander gebied bezoeken, vinden we. De Zunasche heide is het doel, maar we stoppen tussendoor om de bosuil bij de Eversberg een groet te brengen. Verrassing: hij (of zij?) zit niet op de plek waar half vogelend Twente hem al gefotografeerd heeft. We moeten er wel om lachen, we dachten even makkelijk een mooi plaatje te scoren, maar de natuur laat zich niet dwingen gelukkig. Bij de Zunasche heide hebben we meer geluk met het gezin kraanvogel. Vader, moeder en juveniel zitten op grote afstand (300 meter schatten we), topfoto's kunnen het dus niet worden, maar de taferelen met deze drie prachtige foto's spreken tot onze verbeelding. Het lijkt wel of het jong vliegles krijgt, waarna ze even later samen opvliegen, eerst met een groep ganzen. Na de landing gaan ze weer foerageren en even lijkt het of pa en ma al beginnen te baltsen. In het veld lopen ook nog enkele statige ooievaars. 

Als we nog een bak koffie nemen, zien we een torenvalk bidden, duiken en even later landen op een hoopje in het weiland. De prooi, vermoedelijk een rat, wordt smakelijk verorberd.